De Wiscat-rekentoets is de schrik van menig beginnend pabostudent. Is de toets nog wel houdbaar in tijden van chronisch lerarentekort?
Het liefst zou ze voor groep drie of vier staan, zegt Eline Versteeg (37). “Dat vind ik een mooie leeftijd. De kinderen zijn nog klein, maar kunnen al wel rustig op hun stoel blijven zitten. Het lijkt me heerlijk om ze kennis bij te brengen en ze op te voeden tot zelfverzekerde leerlingen.” Daarom laat Versteeg zich binnenkort omscholen. De voormalig gemeenteambtenaar wil vanaf september beginnen aan de pabo. Maar voor ze mag starten, wacht haar nog één flinke hobbel: de verplichte rekentoets. Sinds de invoering in 2006 is de zogeheten Wiscat-toets uitgegroeid tot een begrip.
Sezgin Cihangir, directeur Nederlands Mathematisch Instituut, is niet enthousiast over de toets. Hij noemt het niveau van de toetsvragen ‘dieptriest’. “Ik heb het idee dat het voor een groot deel vragen zijn van basisschoolniveau. Je kunt ze vrij eenvoudig oefenen en er is geen dieper inzicht voor nodig.” Daarbij moet worden aangetekend dat de Wiscat het rekenniveau meet van beginnende pabostudenten, en dat het vereiste niveau inderdaad is gesteld op dat van een slimme leerling in groep acht.
Aan het eind van de pabo volgt nóg een rekentoets. Daar is het niveau vergelijkbaar met dat van een vergevorderde havo/vwo-leerling. Toch vindt Cihangir het niveau te mager: een leerkracht moet volgens hem veel beter kunnen rekenen dan diens leerling. “Je moet boven de materie kunnen uitstijgen. Alleen op die manier kun je leerlingen op weg helpen.”
Lees het artikel over de Wiscat-rekentoets in Trouw hieronder.
