Peter Langerak: Er zijn in Nederland zoveel rekendoelen geformuleerd door allerlei partijen dat leraren door de bomen het bos niet meer zien.
Kernsetdoelen, focusdoelen, sleuteldoelen, basisbewerkingsdoelen, muurdoelen, automatiseerdoelen, planningsdoelen, blokdoelen, weekdoelen, subdelingsdoelen, leerlijndoelen, tussendoelen, toetsdoelen, einddoelen, methodetoetsdoelen en de lijst gaat maar door… In een poging inzicht te geven in de grote verscheidenheid aan rekenmethodes en bijbehorende doelen zijn verschillende doelnamen en -fases geformuleerd. Met als doel: meer duidelijkheid en beter rekenonderwijs.
Al deze rekendoelen hebben natuurlijk een enorme overlap met elkaar. Zo kan één lesdoel herleid worden tot een kerndoel of streefdoel, en hoort het wellicht ook tot een cruciaal doel, maar is ook onderdeel van een blokdoel en jaardoel, en is verdeeld in subdoelen van een leerlijn en komt zowel terug als methodetoetsdoel als in de middentoets en waarschijnlijk ook in de eindtoets. Volgt u me nog?
Een waarschuwing uit de jaren ’80 voor het Nederlandse rekenonderwijs: ‘Goals, Goals, and More Goals’ (Lappan, 1988). Decennia later vertaal ik dit als: ‘Drommels, drommels en nog eens drommels!’
Positief gesteld is het een kleurrijke rekenkaleidoscoop, maar de praktijk van leerkrachten is minder positief: zij zien een onontwarbare kluwen aan rekendoelen en worden er horendol van. Veel leerkrachten zijn gefrustreerd, boos, maar ook moedeloos: een poging om grip te krijgen op rekendoelen en deze te begrijpen is nauwelijks meer op te brengen.
Lees het hele artikel van Peter op Didactief Online hier.
Peter Langerak
Peter is onderwijspedagoog bij het Nederlands Mathematisch Instituut. Eerder schreef hij onder andere over hoe het rekenonderwijs aan renovatie toe is en hoe er meer leiding nodig is in het Nederlandse rekenonderwijs.